Η ερευνητική ομάδα
Αλεξάνδρα Σιώτου
Η Αλεξάνδρα Σιώτου σπούδασε Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας, Κοινωνικής Ανθρωπολογίας (ΙΑΚΑ) του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Πολιτισμική Πολιτική, Διοίκηση και Επικοινωνία στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Εκπόνησε διδακτορική διατριβή στην κοινωνική ανθρωπολογία με θέμα: «Ερωτικό συναίσθημα, έμφυλες ταυτότητες και σχέσεις εξουσίας στο πλαίσιο της δια-εθνικής κινητικότητας των μεταναστών/τριών» (Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, 2015).
Τα τελευταία χρόνια αναζητά τρόπους να επικοινωνήσει την ανθρωπολογική γνώση πέρα από τα στενά όρια της ακαδημαϊκής κοινότητας και πειραματίζεται με εναλλακτικές μεθόδους διάδοσης και ανάλυσης των εθνογραφικών δεδομένων (μουσειολογική επιμέλεια και σχεδιασμός των εκθέσεων του Ψηφιακού Μουσείου της Ελληνικής Μετανάστευσης στον Καναδά, συγγραφή σεναρίου για graphic novel, σχεδιασμό εκπαιδευτικού προγράμματος προφορικής ιστορίας), εξοικειώνεται με ψηφιακά εργαλεία (documentary filmmaking) και συμμετέχει σε πειραματικές εθνογραφίες (Learning from Documenta).
Τα τελευταία χρόνια αναζητά τρόπους να επικοινωνήσει την ανθρωπολογική γνώση πέρα από τα στενά όρια της ακαδημαϊκής κοινότητας και πειραματίζεται με εναλλακτικές μεθόδους διάδοσης και ανάλυσης των εθνογραφικών δεδομένων (μουσειολογική επιμέλεια και σχεδιασμός των εκθέσεων του Ψηφιακού Μουσείου της Ελληνικής Μετανάστευσης στον Καναδά, συγγραφή σεναρίου για graphic novel, σχεδιασμό εκπαιδευτικού προγράμματος προφορικής ιστορίας), εξοικειώνεται με ψηφιακά εργαλεία (documentary filmmaking) και συμμετέχει σε πειραματικές εθνογραφίες (Learning from Documenta).
Αλέξανδρος Παπαγεωργίου
Ο Αλέξανδρος Παπαγεωργίου είναι διδάκτορας κοινωνικής ανθρωπολογίας από το τμήμα ΙΑΚΑ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Στη διδακτορική διατριβή του διερεύνησε την πολιτική της γνώσης σήμερα, και συγκεκριμένα τα «πρότζεκτ» ως τεχνολογία διακυβέρνησης και υποκειμενοποίησης στις πολιτικές της Ε.Ε. για την έρευνα.
Στο παρελθόν έχει ασχοληθεί μεταξύ άλλων, με τεχνικές και πρακτικές του σώματος ως μέσο διαπολιτισμικής εμβύθισης και με τον ρόλο των ψηφιακών κοινωνικών δικτύων στα σύγχρονα κοινωνικά κινήματα. Τα ενδιαφέροντά του εστιάζουν στις συνθήκες ανθρωπολογικής εργασίας και παραγωγής γνώσης, και στη θέση και ρόλο της ανθρωπολογίας στον δημόσιο διάλογο.
Στο παρελθόν έχει ασχοληθεί μεταξύ άλλων, με τεχνικές και πρακτικές του σώματος ως μέσο διαπολιτισμικής εμβύθισης και με τον ρόλο των ψηφιακών κοινωνικών δικτύων στα σύγχρονα κοινωνικά κινήματα. Τα ενδιαφέροντά του εστιάζουν στις συνθήκες ανθρωπολογικής εργασίας και παραγωγής γνώσης, και στη θέση και ρόλο της ανθρωπολογίας στον δημόσιο διάλογο.
Πηνελόπη Παπαηλία
Η Πηνελόπη Παπαηλία είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια κοινωνικής ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, όπου διατελεί διευθύντρια του Εργαστηρίου Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και του Pelion Summer Lab for Cultural Theory and Experimental Humanities. Είναι, επίσης, συνεργάτις εκδότης του τμήματος “World Anthropologies” του περιοδικού American Anthropologist. Η πιο πρόσφατη συνεργασία της είναι το dëcoloиıze hellάş, ένα κάλεσμα για επανεξέταση της θέσης της σύγχρονης Ελλάδας σε σχέση με γεωγραφίες και γενεαλογίες της Ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας.
Η Πηνελόπη γράφει για την πολιτική της πολιτισμικής μνήμης, τον ιστορικό πολιτισμό και τη μαρτυρία (witnessing), την οπτικότητα και τη βία, τον δημόσιο θάνατο και το δικτυωμένο πένθος από μεταποικιακές, αντι-ρατσιστικές και φεμινιστές προοπτικές. Ενδιαφέρεται ιδιαίτερα να διερευνήσει τις δυνατότητες των ψηφιακών τεχνολογιών στην παιδαγωγική και να διευρύνει τους στόχους των πειραματικών ανθρωπιστικών επιστημών. Το άρθρο της Data-Stories for Post-Ethnography, που δημοσιεύτηκε το 2021 στο περιοδικό Entanglements: Experiments in Multimodal Ethnography, εξετάζει πώς ο ανθρωπολογικος πειραματισμός με νέα μιντιακά φορμάτ μπορεί να επαναπροσανατολίσει τη σχέση της κοινωνικής και πολιτισμικής έρευνας με ευρύτερα κοινά μέσω στρατηγικών συνεργασιών με τις τέχνες και τον ακτιβισμό.
Η Πηνελόπη γράφει για την πολιτική της πολιτισμικής μνήμης, τον ιστορικό πολιτισμό και τη μαρτυρία (witnessing), την οπτικότητα και τη βία, τον δημόσιο θάνατο και το δικτυωμένο πένθος από μεταποικιακές, αντι-ρατσιστικές και φεμινιστές προοπτικές. Ενδιαφέρεται ιδιαίτερα να διερευνήσει τις δυνατότητες των ψηφιακών τεχνολογιών στην παιδαγωγική και να διευρύνει τους στόχους των πειραματικών ανθρωπιστικών επιστημών. Το άρθρο της Data-Stories for Post-Ethnography, που δημοσιεύτηκε το 2021 στο περιοδικό Entanglements: Experiments in Multimodal Ethnography, εξετάζει πώς ο ανθρωπολογικος πειραματισμός με νέα μιντιακά φορμάτ μπορεί να επαναπροσανατολίσει τη σχέση της κοινωνικής και πολιτισμικής έρευνας με ευρύτερα κοινά μέσω στρατηγικών συνεργασιών με τις τέχνες και τον ακτιβισμό.
