Περιγραφή της έρευνας
Το ερευνητικό αυτό εγχείρημα φιλοδοξεί να εκκινήσει μια ανοιχτή, διαρκή συζήτηση γύρω από τον ρόλο και την ευθύνη των κοινωνικών και ανθρωπιστικών επιστημών, και ιδιαίτερα της ανθρωπολογίας, στην Ελλάδα σήμερα, και γύρω από πειραματικούς τρόπους αποτύπωσης και διάδοσης της επιστημονικής γνώσης. Ταυτόχρονα, ελπίζει να συμβάλει στην ενασχόληση περισσότερων ερευνητών και ερευνητικών ομάδων με πρακτικές που θα συνεισφέρουν στην αλληλεπίδραση μεταξύ μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας και ατόμων με διαφορετικά υπόβαθρα, μέσα από τη χρήση διαφόρων εκφραστικών και τεχνολογικών μέσων.
Στο πλαίσιο αυτό, η ομάδα του anthrobombing επιχειρεί να πειραματιστεί με πολυμεσικές αφηγηματικές τεχνικές και με νέους τρόπους εκφοράς, περιγραφής, ανάλυσης του ανθρωπολογικού λόγου, να αναζητήσει νέους χώρους έκφρασης εκτός πανεπιστημιακού πλαισίου, νέους συνομιλητές, νέες συνεργασίες.
Στόχος μας δεν είναι να υποκαταστήσουμε ή να καταστήσουμε παρωχημένη τη συνθετότητα και την πληρότητα της ανθρωπολογικής γνώσης, ούτε να την απλουστεύσουμε «εκλαϊκεύοντας» την. Είναι, εξάλλου, η ύπαρξη και ο πλούτος αυτής της γνώσης που γεννάει τη δυνατότητα και την ανάγκη για εκτενέστερη διάχυσή της.
Ο πειραματισμός που προτείνουμε στοχεύει, αντιθέτως, να αναδείξει την κοινωνική χρησιμότητα και συνάφειά της επιστημονικής γνώσης και να την καταστήσει πιο ορατή και ελκυστική, μέσω της γνωστοποίησής της σε πιο ευρύ κοινό και της διευκόλυνσης της πρόσβασης σε αυτή.
Με την ίδια λογική, υιοθετώντας το χιούμορ, το «παιγνιώδες», το στοιχείο της δοκιμής, που λειτουργούν υπονομευτικά ως προς τι «μετράει» ως επιστημονική γνώση αλλά και ως προς τον ρόλο του επιστήμονα ως διανοούμενου, επιχειρούμε να εντάξουμε την ανθρωπολογία στο «κάδρο» του δημόσιου βίου, καθιστώντας την ορατή ως μια επιστήμη που προσφέρει μια «άλλη ματιά» σε οικεία και τετριμμένα ζητήματα.
Στο πλαίσιο αυτής της έρευνας, η ομάδα του anthrobombing σχεδιάζει και υλοποιεί διάφορες δράσεις δημόσιου χαρακτήρα (stand-up comedy, cartoneras), οι οποίες αποσκοπούν στο να εντοπίσουμε ή και να επινοήσουμε εναλλακτικές διαδικασίες μάθησης, και παραγωγής και διάδοσης της ανθρωπολογικής γνώσης.
Συν τοις άλλοις, οι συντελεστές του anthrobombing υποστηρίζουν την πρακτική της συνεργατικής εργασίας αντί για τη μοναχική επαγγελματική διαδρομή του ανθρωπολόγου, η οποία συνοδεύεται από αίσθηση απομόνωσης, εν μέσω του κλίματος ανταγωνισμού που επικρατεί επί του παρόντος στο ακαδημαϊκό εργασιακό περιβάλλον. Η σύσταση, κατά προτίμηση διεπιστημονικών, ερευνητικών ομάδων, κατά το πρότυπο των ψηφιακών/πειραματικών ανθρωπιστικών σπουδών (Papailias & Petridis 2015: 2.2, 2.4) επιτρέπει στους ερευνητές να διεκδικήσουν δικαιώματα και πόρους συλλογικά, ως ομάδες ή ως εργαστήρια και όχι πλέον εξατομικευμένα.
Στο πλαίσιο αυτό, η ομάδα του anthrobombing επιχειρεί να πειραματιστεί με πολυμεσικές αφηγηματικές τεχνικές και με νέους τρόπους εκφοράς, περιγραφής, ανάλυσης του ανθρωπολογικού λόγου, να αναζητήσει νέους χώρους έκφρασης εκτός πανεπιστημιακού πλαισίου, νέους συνομιλητές, νέες συνεργασίες.
Στόχος μας δεν είναι να υποκαταστήσουμε ή να καταστήσουμε παρωχημένη τη συνθετότητα και την πληρότητα της ανθρωπολογικής γνώσης, ούτε να την απλουστεύσουμε «εκλαϊκεύοντας» την. Είναι, εξάλλου, η ύπαρξη και ο πλούτος αυτής της γνώσης που γεννάει τη δυνατότητα και την ανάγκη για εκτενέστερη διάχυσή της.
Ο πειραματισμός που προτείνουμε στοχεύει, αντιθέτως, να αναδείξει την κοινωνική χρησιμότητα και συνάφειά της επιστημονικής γνώσης και να την καταστήσει πιο ορατή και ελκυστική, μέσω της γνωστοποίησής της σε πιο ευρύ κοινό και της διευκόλυνσης της πρόσβασης σε αυτή.
Με την ίδια λογική, υιοθετώντας το χιούμορ, το «παιγνιώδες», το στοιχείο της δοκιμής, που λειτουργούν υπονομευτικά ως προς τι «μετράει» ως επιστημονική γνώση αλλά και ως προς τον ρόλο του επιστήμονα ως διανοούμενου, επιχειρούμε να εντάξουμε την ανθρωπολογία στο «κάδρο» του δημόσιου βίου, καθιστώντας την ορατή ως μια επιστήμη που προσφέρει μια «άλλη ματιά» σε οικεία και τετριμμένα ζητήματα.
Στο πλαίσιο αυτής της έρευνας, η ομάδα του anthrobombing σχεδιάζει και υλοποιεί διάφορες δράσεις δημόσιου χαρακτήρα (stand-up comedy, cartoneras), οι οποίες αποσκοπούν στο να εντοπίσουμε ή και να επινοήσουμε εναλλακτικές διαδικασίες μάθησης, και παραγωγής και διάδοσης της ανθρωπολογικής γνώσης.
Συν τοις άλλοις, οι συντελεστές του anthrobombing υποστηρίζουν την πρακτική της συνεργατικής εργασίας αντί για τη μοναχική επαγγελματική διαδρομή του ανθρωπολόγου, η οποία συνοδεύεται από αίσθηση απομόνωσης, εν μέσω του κλίματος ανταγωνισμού που επικρατεί επί του παρόντος στο ακαδημαϊκό εργασιακό περιβάλλον. Η σύσταση, κατά προτίμηση διεπιστημονικών, ερευνητικών ομάδων, κατά το πρότυπο των ψηφιακών/πειραματικών ανθρωπιστικών σπουδών (Papailias & Petridis 2015: 2.2, 2.4) επιτρέπει στους ερευνητές να διεκδικήσουν δικαιώματα και πόρους συλλογικά, ως ομάδες ή ως εργαστήρια και όχι πλέον εξατομικευμένα.
